هر آنچه باید درباره سفر به ماکائو بدانید - وبلاگ محتوا

به گزارش وبلاگ محتوا، جزیره ماکائو با جاذبه های مجذوب کننده و متنوع، فرهنگ و تاریخ غنی و غذاهای متنوع و دلپذیر. در حال حاضر یکی از قطب های گردشگری منحصربه فرد چین محسوب می شود.

ماکائو یکی از جزایر زیبای چین با نماد گل نیلوفر آبی، از تاریخ و فرهنگی غنی و غذاهای متنوعی برخوردار است. این جزیره که تاریخ شروع سکونت در آن به سال 1557 و دوران استعمار پرتغالی ها باز می شود، مکانی برای آشنایی با آداب ورسوم بودائی ها است. ماکائو جاذبه های زیادی دارد که می تواند سفر به این شهر را به تجربه ای خاطره انگیز تبدیل کند؛ از نمایشگاه هنر بسیار بزرگ آرت ماکائو (Art Macao) گرفته تا رستوران های بسیار معروف این جزیره با 19 ستاره میشلن که باعث شده اند ماکائو به عنوان شهر خوراک شناسی در فهرست یونسکو ثبت شود.

در این مقاله از وبلاگ محتوا قصد داریم در سفر به ماکائو شما را هم سفر خود کنیم. درادامه در مورد لایه های پنهان آداب ورسوم بودائی، امپریالیسم مسیحی (سلطه گرایی اروپایی) و نفوذ حاکمان شرقی و غربی که تا مدت ها در پی تسلط بی چون وچرا بر این جزایر گرم و مرطوب در دلتای رود مروارید بوده اند، توضیح خواهیم داد.

بهترین زمان بازدید

بهترین زمان بازدید از ماکائو فصل پاییز و پس از پایان دوره بارش های موسمی و قبل از شروع جشنواره نور یا لایت فستیوال (Light Festival) در ماه دسامبر (اوایل آذر تا اوایل دی) است. توصیه می کنیم در طول تعطیلات سال نوی چینی در اواخر ژانویه (اوایل مرداد) اصلاً به ماکائو سفر نکنید؛ زیرا هم تعداد بازدیدکنندگان چینی از این شهر به میزان بسیار زیادی افزایش می یابد و هم قیمت ها به اوج خود می رسد. در مورد بهترین زمان سفر از نظر آب وهوا هم باید بگوییم هوای این جزیره در تمام ایام سال گرم و مرطوب است.

ماکائو در سواحل جنوب چین واقع شده است و باران های ناگهانی و سیل آسا جزو جدایی ناپذیر اقلیم آن محسوب می شوند؛ البته در بیشتر این مواقع این بارش ها در مدت کوتاهی و حتی قبل از اینکه جایی برای در امان ماندن از باران پیدا کنید، به پایان می رسد؛ به هرحال در این جزیره باید به خیس شدن های ناگهانی عادت کنید و برای هوای گرم و بارانی لباس مناسبی داشته باشید. شما می توانید تنها در دو روز از بیشتر جاذبه های ماکائو دیدن کنید. سفر را با مرکز شهر شروع می کنیم. قبل از هر چیز توصیه می کنیم یک دفترچه یادداشت نیز همراه تان داشته باشید.

جزیره ماکائو

از فراز برج ماکائو (Macao Tower) با ارتفاعی در حدود 338 متر می توانید نمای گسترده از سراسر مرکز شهر را ببینید. در ضمنً اگر هیجان را دوست دارید می توانید بانجی جامپینگ این برج را که بلندترین بانجی جامپینگ جهان است، نیز تجربه کنید. قسمت تاریخی جزیره یکی از قسمت های است که بازدید از آن را به هیچ وجه نباید از دست بدهید. محافظت از تمام بخش های این قسمت به یونسکو سپرده شده است و یکی از پنج جاذبه ماکائو در فهرست یونسکو محسوب می شود.

بازدید خود را از باغ کاموئِش (Camões Garden) شروع کنید. این باغ با مساحتی در حدود 65,530 متر در کنار خانه های تاریخی قرار گرفته است که با ساختاری یکسان درست در کنار یکدیگر ساخته شده اند. باغ کاموئِش خانه لوئیس دِکاموئش (Luís de Camões) شاعر پرتغالی معروف در قرن شانزدهم را نیز در خود جای داده است. توصیه می کنیم بازدیدی هم از کلیسای سنت آنتونی (St. Anthonys Church) داشته باشید که جزو قدیمی ترین و تاریخی ترین کلیساهای به جامانده از دوران استعماری در جزیره است. بازدید از قلعه مونت (Mount Fortress) را نیز از قلم نیاندازید؛ در این قلعه پرتغالی ها در جنگ ماکائو در سال 1622 هلندی ها را شکست دادند. دانش آموزی به نام چی هو لی (Chi Hou Lee) که تمام عمر خود را در ماکائو گذرانده است در مورد این موضوع این چنین می گوید:

ما هیچ وقت رابطه خوبی با پرتغالی ها نداشته ایم؛ اما نباید فراموش کنیم که آن ها از ما در مقابل هلندی ها دفاع کردند.

چی هو لی درمورد جنبه های مثبت استعمار این چین می گوید:

رویکرد استعمارگران به این صورت بوده که آن ها تنها خواستار کنترل بخش از شهر بوده اند؛ اما پس از نفوذ به آن، بر شهر کاملاً مسلط می شده اند. معمولاً دولت ها هم به راحتی اجازه انجام چنین کاری را به استعمارگران می داده اند؛ اما وقتی پرتغالی ها توپ را به سمت مردم ماکائو چرخاندند، قضیه کاملاً فرق می کرد.

با گشت وگذار در ماکائو می توانید از کنار دیوارهای قدیمی که بخش تاریخی کنونی شهر را در برگرفتنه اند، بازدید کنید این دیوارها با دیوارهای مشابه سکونتگاه چیانگ مای (Chiang Mai) در تایلند یا شهر کبک کانادا تفاوت دارند. بهتر است در هنگام گذر از این دیوارها کمی در کنار آن ها بایستید و به آن ها با دقت نگاه کنید؛ زیرا در دیوارهای هیچ شهر دیگری از پوسته های صدف استفاده نشده است.

در هنگام بازدیدتان از بخش تاریخی، حتماً از خرابه های کلیسای جامع سنت پل (Ruin of St. Pauls) در منطقه سانتو آنتونیو (Santo Antonio) که در فهرست میراث یونسکو ثبت شده و متعلق به قرن شانزدهم است، نیز دیدن کنید. پرتغالی ها این کلیسا را با هدف القای اعتقادات مذهبی شان به مردم محلی ساخته اند. در این کلیسا که انتظار می رود 500 سال قدمت داشته باشد، استخوان های مبلغ های دینی که آن را ساخته و مورد بهره برداری قراردادند، نیز دفن شده است. در حال حاضر عموم گردشگران می توانند از این کلیسا و دخمه آن بازدید کنند تا ببیند چه اتفاق هایی در آن رخ داده است.

البته در حال حاضر تنها چیزی که از این کلیسا به جای مانده، خرابه های نمای جلوی کلیسای اصلی، دخمه کلیسا و موزه پشت آن است. به جرئت می توان گفت این جاذبه برای برخی از افراد مکانی احساسی محسوب می شود؛ زیرا با بازید در آن اشک می ریزند و با فاصله بسیار نزدیک از یکدیگر عکس سلفی می گیرند. این کلیسا به این دلیل در فهرست یونسکو ثبت شده است که تنها کلیسای بسیار مهم در همسایگی معبدی بودائی ناتِچا (Na Tcha Temple) است و هر دو مکان به یک میزان اهمیت دارند. توصیه می کنیم در صورت بازدید از این کلیسا با کسانی که به قصد عبادت و با هدف مذهبی وارد این کلیسا شده اند، با احترام کامل برخورد کنید. معبد ناتچا نیز برای بسیاری از شهروندان ماکائو مهم ترین مکان جزیره محسوب می شود.

پس از بازید از قسمت های مختلف بخش تاریخی شهر، به موزه هدایای ماکائو یا هَند اُوِر (Handover Gifts Museum) بزنید تا نسبت به تاریخ دوران استعمار جزیره و پیوستن مجدد آن به چین، شناخت بهتری به دست آورید. زمانی که پرتغال کنترل کامل ماکائو را به چین برگرداند. مقام های استانی و دولت های محلی اطراف کشور، هدیه های دست سازشان را به منظور تبریک و خوش آمدگویی به مردم این شهر تقدیم کردند. این هدایا در حال حاضر در موزه در معرض دید عموم قرار گرفته اند.

این صنایع دستی شامل اشیای مختلفی می شود؛ از موکت ها و گلیم های دست بافت گرفته تا گلدان های خاص و دیگر صنایع دستی هنری با جزئیات فراوان که اغلب با مواد ارزشمندی مانند سنگ گران قیمتی مثل یشم سبز ساخته شده اند. این اشیا در تاریخ چین اهمیت بسیار زیادی دارند و ظرافت ساخت آن ها و توجه به جزئیات در آن ها واقعا شما را شگفت زده می کند. نیلوفر آبی در این موزه هم مانند بسیاری از نقاط جزیره، عنصر مهمی محسوب می شوند. سال 1999 برای چینی ها اهمیت زیادی دارد؛ زیرا این سال در اسطوره شناسی چینی سال خرگوش است. خرگوش هم برای چینی ها نماد خوش شانسی محسوب می شود.

تایپا، کولوان، کوتای

در روز دوم پس از عبور از پل پُنتِه دا امیزاده (Ponte da Amizade bridge) به منطقه تایپا (Taipa) می رسید. در خیابان های این منطقه ماکائوی قدیم را به بهترین شکل می بینید این خیابان ها پر ساختمان های مربوط به دوران استعمار هستند که اقامتگاه ها، فروشگاه ها و غذاخوری های زیادی را در خود جای دادند. خیابان های میدان سِنادو (Senado Square) با سنگ فرش هایی با الگوی سیاه وسفید و به صورت موج دار پوشیده شده اند که تداعی کننده امواج دریا و یادگاری از دوران استعمار هستند. در خیابان روا دِ کونیا (Rua de Cunha) که محلی ها به آن خیابان غذا نیز می گویند، هرگونه غذای خیابانی که فکرش را بکنید، عرضه می شود. در این خیابان می توانید کیک های بادام، انواع مختلفی از گوشت های ورقه ورقه شده کباب شده روی تور و شیرینی های بادام زمینی را امتحان کنید.

جزیره کولوآن (Coloane) جزیره ای در نزدیکی ماکائو است که در آن می توانید مدتی را با لذت و آرامش و با سبک زندگی ماکائویی بگذرانید. در این جزیره تنوع گسترده ای از کالاهای مختلف فروخته می شود؛ از لباس گرفته تا وسایل برقی و تارت تخم مرغ که باعث معروفیت مغازه های قدیمی شدند. در ضمنً در غذاخوری های این جزیره می توانید غذاهای خوشمزه ای را امتحان کنید.

در فاصله بین تایپا وکولوآن نوترین هتل ها ساخته شده اند. در این قسمت مجموعه های بزرگی مثل هتل گَلِکسی (Galaxy Hotel) و مراکز دیگری وجود دارد که در آن ها هتل ها، مراکز خرید و مجموعه های تفریحی متنوع در یک مکان در کنار یکدیگر قرار گرفته اند.

از بازارها دیدن کنید تا کارهای هنری زیبای را از نزدیک ببینید

صدها سال قبل از ورود اروپاییان به ماکائو تنها جزیره ماهیگیری بود. پرتغالی ها نخستین اروپایی های بودند که در قرن شانزدهم پا به این جزیره گذاشتند و در نزدیکی مکانی به نام معبد اِما (A-Ma Temple) توقف کردند. پرتغالی ها در آن زمان از این جزیره تنها به عنوان استراحتگاهی در سر راه سایر نقاط چین استفاده و کالاهای خود را در این مکان خشک و ذخیره می کردند؛ اما در سال 1557 در این جزیره ساکن شدند و برای ساکت کردن حاکمان چینی آن زمان، هر سال مبلغی اندکی به فرمانروایان دودمان چینگ (Qing Dynasty) که بر بخش زیادی از خاک چین مسلط بودند، می پرداختند.

با گذشت زمان نفوذ پرتغالی ها در این منطقه بسیار افزایش یافت؛ به گونه ای که پرتغالی های بیشتری وارد منطقه شدند و برده های آفریقایی را وارد ماکائو کردند. ماکائو از سال 1557 تا 20 دسامبر 1999 (1 اسفند 1378) مستعمره پرتغال بود و با بازگردانده شدن این شهر به چین، دوران استعمار آن پایان یافت؛ اما در طول این چند صد سال پرتقالی های زیادی وارد این جزیره شدند و آداب ورسوم و مذهب آن ها را نیز در این جزیره رواج یافت.

بهترین مکان برای آشنایی با زمانی که ماکائو تنها جزیره ماهیگیری در کنار ساحل بوده است و سفر به آن زمان، بازدید از بازارهای محلی ماهی فروشان ماکائو است که شیوه دادوستد در آن ها از صدها سال پیش تا به امروز، تغییر زیادی نکرده است. در این بازارها که بازارهای خیس یا وِت مارکِتز (wet markets) نامیده می شوند، غذاهای دریایی بسیار تازه با ماهی های که هنوز زنده هستند و تکان می خورند، طبخ می شوند. محلی ها باور دارند که ماهی تازه باید به این صورت باشد. توصیه می کنیم پس از ورود به ماکائوی قدیم، از بازار قرمز یا رِد مارکت (Red Market) دیدن کنید تا بتوانید این ماهی های تازه را بخرید؛ البته اگر قصد خرید ندارید باز هم توصیه می کنیم حتماً از این بازار دیدن کنید؛ زیرا آداب ورسوم قدیمی ماکائویی ها در هیچ نقطه ای از شهر به میزان این بازار حفظ نشده است.

ساکنان این قسمت از ماکائو بسیار مهربان هستند و به گرمی از شما استقبال می کنند. اگر مدت زیادی در بازار پیاده روی کرده اید و از شدت رطوبت کاملاً کلافه شده اید، یک یا دو لیوان چای داغ یا دیم سام (dim sum) که نوعی غذای چینی است، خستگی تان را کاملاً برطرف می کند.

اگرچه آداب ورسوم قدیمی ماکائو در بازارهای محله آن حفظ شده است؛ اما مردم ماکائو در اقدامی تحسین برانگیز، از طریق هنر رویکرد خود در مورد آینده را نیز نشان داده اند. جمعیت متراکم این شهر، سال گذشته برای نخستین بار به منظور بازدید از چیدمانی هنری به نام آرت ماکائو که در سراسر شهر ایجاد شده بود، گرد هم جمع شدند. آرت ماکائو در واقع یک نمایشگاه و جشنواره هنری بین المللی است در ماه آوریل (اوایل فرودین) شروع به کار می کند و تا ماه اکتبر (اواخر آبان) ادامه دارد. این نمایشگاه در چند طبقه موزه هنر ماکائو (Macao Museum of Art) و از بازار قرمز تا مرکز شهر امتداد یافته است و در برخی از نقاط دیگر شهر برگزار می شود.

در این نمایشگاه آثار هنرمندان ملی و بین المللی در ابعاد بزرگ نمایش داده می شود. در این نمایشگاه که دبیرخانه امور اجتماعی و فرهنگ ماکائو وظیفه سازمان دهی و برپایی آن را به عهده دارد، بسیاری از آثار به صورت دیجیتالی و در نمایشگرهای LED بزرگ نمایش داده می شوند. این کار به منظور افزایش هرچه بیشتر زیبایی آثار هنری نمایشگاه اجرا شده است در سال گذشته برخی از آثار هنری نمایش داده شده در هتل ها، برای همیشه در آن ها ماندگار شدند و به نظر می رسد در سال جاری این آثار هنری به مغازه ها نیز راه پیدا کنند (البته ممکن است شیوع ویروس کرونا مانع برپایی این نمایشگاه شود).

بهترین آثار هنری این نمایشگاه بزرگ، در هتل ها نیز در معرض دید قرارگرفته اند؛ بنابراین در خارج از موزه هنر ماکائو نیز می توانیم آثار بی نظیر و منحصربه فردی را ببینید؛ به عنوان مثال در هتل مرفئوس (Morpheus Hotel) که به تازگی در ماکائو ساخته شده است، مجسمه سازان آثار متعدد شان را به نمایش گذاشته اند که نشان دهنده ارتقای جایگاه ماکائو در سطح جهانی است. مجسمه بزرگ الجثه یک گوزن شمالی به نام نیات خیر یا گود اینتِنشِنز (Good Intentions) یکی از این مجسمه ها است که در طبقه بیست و سوم هتل خودنمایی و شما را شگفت زده می کند. در ضمنً خود هتل نخستین سازه مرتفع جهان با اسکلت خارجی با اتصال های بدون فرم است. در هتل نیز بازدیدکنندگان می توانند از مجموعه بزرگ موکت و گلیم های چینی سنتی بازدید کنند. برای دیدن این صنایع دستی زیبا باید در تورهای روزانه هتل ام.جی. ام کوتای (MGM Cotai) شرکت کنید. در ضمنً با شرکت در این تور می توانید از مجسمه های نمایش داده شده در سراسر ساختمان هتل نیز دیدن کنید.

غذاهای خوشمزه را امتحان کنید

در جنگ جهانی دوم جمعیت ماکائو دو برابر شد و همین موضوع نقطه شروع ایجاد رابطه بسیار نزدیک مردم این شهر با ساکنان سایر شهرهای چین شد. در پی این اتفاق مردم چین ماکائویی ها را فرهنگ غذایی شان آشنا کردند. آشنایی مردم ماکائو با فرهنگ غذایی سایر نقاط چین از یک سو و تأثیر روش های آشپری پرتغالی ها بر این شهر از سوی دیگر، باعث ایجاد غذاهای نو در این جزیره شد. می توان گفت برای اینکه یک ماکائویی واقعی باشید، باید به ویژگی های پایبند باشید که ترکیبی از ویژگی های فرهنگی چینی و پرتغالی باشد. جنگ جهانی دوم بستر خوبی برای ترکیب شدن خصیصه های فرهنگی چینی و پرتغالی فراهم کرد. در غذاهای امروزی ماکائو به خوبی می توانید این وحدت و یگانگی را ببینید که به خوبی پذیرفته شده است.

هوای گرم و مرطوب ماکائو باعث شده است عطر زردچوبه و ادویه های مختلف در هوا به خوبی حفظ شود و همیشه این عطرها را حس می کنید، زیرا بدون تردید همیشه فردی در حال آماده کردن دیم سام است؛ دیم سام در ماکائو به وفور یافت می شود و می توان آن را در مدت کوتاهی آماده کرد. این غذا در حجم بسیار کم و در ظروف بخارپز تهیه و در بشقاب های بسیار کوچکی نیز سرو می شود. غذاخوری ها و رستوران های ماکائو دارای 19 ستاره میشلن هستند. این شهر در سال 2015 به عنوان شهر خوراک شناسی در فهرست یونسکو ثبت شد.

نوترین فصل نهایی مسابقه آشپزی آشپز برتر یا تاپ شِف (Top Chef) نیز در این شهر فیلم برداری شده است. علاوه بر این هر روز مسابقه هایی برای مشخص آشپز برتر و معروف نیز برگزار می شود. به همین دلیل خیابان های ماکائو یادآور خیابان های شهرهایی است که غذاهای خیابانی آن ها معروفیت جهانی دارند و قطب غذاهای خیابانی هستند (مثل بانکوک). عرضه غذاهای خیابانی در ماکائو، شور و حال خاصی به آن بخشیده است.

غذاهای سنتی ماکائو از شیوه های مختلف آشپزی پرتغالی ها تآثیر پذیرفته اند؛ اما استفاده از ترکیبات غذایی مورداستفاده در سایر نقاط چین و همچنین ادویه های آفریقایی نشان می دهد که ریشه ایجاد این غذاها به دورانی بسیار قبل تر از دوران استعمار بازمی شود. مثلاً مرغ آفریقایی (African Chicken)ُ که با ادویه های مختلف به شدت تیره و حتی سیاه می شود، یکی از غذاهای آفریقایی به شمارمی رود که در اصل متعلق به موزامبیک است؛ اما در منوی بسیاری از غذاخوری های ماکائو دیده می شود.

در ماکائو نیز باید غذا را مانند بسیاری از شهرهای چینی با چوب های غذاخوری یا چاپستیک ها میل کنید؛ البته معمولاً در این شهر دو جفت از این چوب ها در کنار غذای تان قرار داده می شود. چوب هایی که بیرون از دستمال گذاشته می شود مخصوص قراردادن غذا از ظرف اصلی غذا به بشقاب تان است و با چوب هایی که دقیقاً روی دستمال و در فاصله بسیار نزدیکی از بشقاب تان قرار دارند، باید غذا را بخورید.

تارت تخم مرغ پرتغالی معروف ترین غذای ماکائو است که اصل آن را باید در رستوران لُرد اِستُو بِیکِری (Lord Stows Bakery) امتحان کنید؛ اما بسیاری از فروشندگان خیابانی اطراف این نانوایی، نیز این دسر را عرضه می کنند. سوپ هات پات چینی (Chinese Hot Pot) یکی دیگر از غذاهای چینی است که باید آن را امتحان کنید و بهترین نوع این سوپ را می توانید در رستوران لوتوس پالاس (Lotus Palace) در هتل پاریس ماکائو (The Parisian Macao Hotel) پیدا کنید. این سوپ بااستفاده از قارچ، گوشت، سبزیجات برگی، رشته فرنگی و تکه های سیب زمینی تهیه و همان لحظه که تازه آماده شده و در حال جوشیدن است، سریع سرو می شود.

مرغابی پکنی (Beijing duck) یکی دیگر از غذاهای خیابانی محبوب ماکائو به شمار می رود. مرغابی پکنی یک مرغابی کامل است که به دو صورت سرخ شده یا کباب شده تهیه می شود و می توانید هر دو نوع آن را سفارش دهید. از مخلفات این غذا می توان به پنکیک نازکی اشاره کرد که دور مرغابی پیچیده می شود. پوست مرغابی که به خوبی سرخ و ترد شده است، نیز به صورت جدا سرو می شود و مطمئن باشید از خوردن پوست مرغابی نیز لذت خواهید برد. توصیه می کنیم طعم ماهی های تهیه شده را در رستوران آشپزخانه پکن یا بِیجینگ کیتچِن (Beijing Kitchen) در هتل گِرَند حایات (Grand Hyatt) امتحان کنید. البته این ماهی ها را باید از طریق تماس گرفتن با هتل سفارش دهید و در منوی رستوران موجود نیست.

ماکائو، شهری که آماده استقبال از گردشگران از سراسر جهان است

در حال حاضر 650 هزار اقامتگاه در ماکائو ساخته شده است و ماهانه سه میلیون مسافر به این شهر سفر می کنند. استقبال گردشگران از این شهر درآمد سرشاری را برای دولت به همراه دارد. شهروندان این شهر سالانه حداقل هزینه ی لازم برای حفظ سلامت عمومی شان را به عنوان مواجب از دولت دریافت می کند که WPS نام دارد.

رشد صنعت گردشگری در ماکائو باعث شده است که اشتغال به میزان زیادی افزایش پیدا کند و بیکاری تنها به 1.5 درصد برسد. به همین دلیل فقر در این شهر تقریباً احساس نمی شود و تعداد زیادی از افراد علاقه مند به توسعه و رشد به این شهر روی آورده اند.

چی هو لی در این رابطه می گوید:

وقتی که کوچک بودم، چهره فقر در همه جا دیده می شد؛ اما حالا رشد و توسعه شهر موجب شده است خودرو و آپارتمان داشته باشم؛ اگرچه برخی از مردم ماکائوی قدیم را ترجیح می دهند، اما بسیاری از افراد هم، به خصوص افراد هم نسل من، رشد و توسعه را دوست دارند.

اگرچه قرار است ماکائو از سال 2049 به شهری مستقل از دولت چین تبدیل شود، اما حس و حال چینی به صورت فزاینده ای در این جزیره در حال رشد است. هنوز هم فضای چین بر بیشتر نقاط شهر حاکم است. ساختمان های مرتفع به صورت مرتب در امتداد آبراه لیوژو (Maliuzhou Waterway) در شهر جوهای، در حال ساخته شدن هستند که همه آن ها معماری چینی دارند.

به نظر می رسد شهروندان ماکائو مشکل خاصی با فضای چینی حاکم بر این شهر ندارند و بیشتر نگران همسایگی این شهر با هنگ کنگ هستند. چی هو لی معتقد است همه ساکنان این شهر پذیرفته اند که هم شهروند ماکائو هستند و هم ملیت چینی دارند. او درمورد این موضوع این می گوید

ماکائو بخشی از خاک چین است. به طورکلی تمام ماکائویی ها معتقدند اگر شغل مناسبی داشته باشند و تمام مایحتاج آن ها تأمین شود، برای هیچ کس مهم نیست که چه دولتی این شهر را اداره می کند. هر شهری مزایای ماکائو را ندارد؛ مهم این است که بیشتر افراد مقیم این شهر، به رشد، استقبال از تغییر و افزایش اعتماد علاقه دارند و بدون توجه به اینکه در آینده چه اتفاقی می افتد، به حفظ جنبه های فرهنگی که باعث شده است این شهر برای بازدیدکنندگانش بسیار مجذوب کننده و خاص باشد، ادامه می دهند.