قلعه بی گزند امیر؟ - وبلاگ محتوا

به گزارش وبلاگ محتوا، رقابت های لیگ برتر ایران در شرایطی هفته دوم را سپری نموده و آماده برگزاری هفته سوم می گردد که در اتفاقی غیرقابل پیش بینی، صدر جدول در اختیار گل گهر سیرجان است؛ تیمی که تازه همین دو فصل پیش با راهنمایی بگوویچ به لیگ برتر صعود کرد. سیرجانی ها فصل گذشته هم با مجید جلالی در نتیجه گیری پرنوسان ظاهر شدند، ولی دست آخر، آقا معلم پیروز شد گل گهر را در لیگ برتر حفظ کند. البته این تیم با خرید های زمستانی در فصل گذشته، نشان داد نمی خواهد حکم آسانسور را داشته باشد و مدام در ترس سقوط به دسته پایین تر باشد. شاید یکی از مهم ترین دلایلی که باعث شد مسئولان این تیم در ابتدای فصل جدید لیگ برتر سراغ امیر قلعه نویی بروند و پرافتخارترین سرمربی تاریخ لیگ برتر را به سیرجان بکشند، همین مورد بود.

امیر قلعه نویی هم که سختی زیادی در سپاهان کشیده بود و حتی در اواخر فصل، قبل از دریافت حکم اخراجش، استعفا داده بود، خیلی زود پیشنهاد گل گهری ها را پذیرفت تا همکاری تازه ای رقم بخورد. با وجود آنکه امیر قلعه نویی در فصول اخیر نتوانسته شاهکار های گذشته را تکرار کند و جامی به دست بیاورد، ولی درست زمانی که داشت امضای قراردادش را می زد، سطح توقعات از گل گهر هم بالا رفت؛ نه اینکه کسی از این تیم توقع قهرمانی داشته باشد، بلکه طرفداران این باشگاه امید زیادی داشتند تیمشان دست کم در نیمه بالای جدول جا خوش کند.

شاید، اما خوش بین ترین طرفدار گل گهر نیز تصور نمی کرد تیمشان بعد از سپری شدن دو هفته با کسب صددرصد پیروزی ها، به صدر جدول تکیه بزند؛ گل گهر حالا تنها تیم حاضر در لیگ برتر است که هر دو بازی خود را با برد پشت سر گذاشته. آن ها در ملاقات اول، با نتیجه 3 بر یک از سد سپاهان مدعی گذشتند و در هفته دوم هم با دو گل، دربی کرمان را به سود خودشان انتها دادند. این اتفاقات در شرایطی رخ داد که دیگر تیم های مدعی یا در ایستگاه نخست یا در هفته دوم امتیازات مهمی را از دست دادند. پرسپولیس با یحیی گل محمدی، بازی اولش را با سایپا مساوی کرد؛ استقلال با محمود فکری دومین بازی اش در لیگ را به فولاد باخت. تراکتور با علیرضا منصوریان هنوز بردی به دست نیاورده و جواد نکونام هم با فولاد در هفته اول، دو امتیاز ارزشمند را از دست داد. این چهار تیم، جدی ترین گزینه برای قهرمانی در لیگ بیستم قلمداد می شدند، ولی هر کدام بنا بر دلایلی، نتوانستند امتیازات کامل را بعد از دو هفته به دست بیاورند.

با این حال، امیر قلعه نویی و گل گهر، کاری را که مدعیان در انجامش ضعیف نشان دادند، عملی کردند تا حالا نه فقط تنها تیم شش امتیازی لیگ باشند، بلکه با زدن پنج گل و خوردن یک گل، با ثبت تفاضل گل مثبت چهار، شرایط مناسبی هم در گل شماری داشته باشند.

تولد امیر از کرمان؟

امیر قلعه نویی همین یکی، دو روز گذشته تولد 57 سالگی اش را برگزار کرد؛ او حالا با همین سن و سال، مسن ترین سرمربی لیگ محسوب می گردد و صدالبته پرافتخارترین شان. او با ثبت پنج قهرمانی و چهار نایب قهرمانی در لیگ برتر، بهترین کارنامه را از آنِ خود نموده است. قلعه نویی با حضور در تیم های استقلال، سپاهان، ذوب آهن، مس کرمان، استقلال اهواز، تراکتور و گل گهر یکی از باتجربه ترین ها هم محسوب می گردد و بدون دلیل نیست که زمان دوری اش از فوتبال فقط دو هفته طول کشید. مشکل آزاردهنده برای قلعه نویی، اما این است که هشت فصلی می گردد دیگر دستش به جام قهرمانی نمی رسد؛ آخرین بار او در فصل دوازدهم به همراه استقلال جام قهرمانی در لیگ را بالای سر برد و بعد گویی دانش فنی اش برای رسیدن به قهرمانی را جایی همان گوشه ها در آن موقع، جا گذاشت. اگرچه قلعه نویی در سال های اخیر در تیم های متمول و پرمهره کار نموده، ولی در بردن جام ناکام مانده است. درست است که او تیم های از رمق افتاده را گرفت و دوباره آن ها را تبدیل به یک مدعی کرد، ولی مدیر و باشگاهی که امیر قلعه نویی را به عنوان سرمربی می آورند، از او یک چیز می خواهند؛ قهرمانی.

نرسیدن به جام، نه تنها باعث افزایش فشار بر قلعه نویی مبنی بر قدیمی شدن فرمول قهرمانی اش شد، بلکه کاری کرد که اخلاقش هم به هم بریزد؛ او بیشتر پرخاشگر شد و هر بار بی پرواتر از قبل به رقبا پرید! از دست های پشت پرده علیه خودش حرف زد و جریان داوری را زیر سؤال برد؛ گهگاهی هم اتهامات بی اساسی وارد می کرد که با وجود ادعا مبنی بر داشتن سند و مدرک برای آنها، هرگز نه سندی نشان داد و نه مدرکی رو کرد. فشار ها بر او آن قدر زیاد شد که برای اولین بار در دوران سرمربیگری اش که اتفاقا اصلا هم کوتاه نیست، استعفایش را نوشت و رفت. قبل از استعفا، او البته پایش به بیمارستان هم باز شد و خبر رسید که فشار عصبی کار خودش را نموده و قلعه نویی را وادار به دوری از هیجانات فوتبال نموده است.

آن موقع حتی عنوان شد که پزشکان به قلعه نویی گفته اند دست کم برای یک سال هم که شده باید قید فوتبال و استرسش را بزند. امیر، اما شاید نگران داستان از دل برود هر آنکه از دیده برفت بود و در عرض دو هفته با مسئولان گل گهر به توافق رسید تا به همه شایعه ها انتها دهد.

او احتیاج به آرامش داشت؛ شبیه به ریکاوری ای که خیلی از بازیکنانش بعد از ملاقات های پرفشار فوتبال احتیاجمندش هستند. خودش آرامش کویر را انتخاب کرد، ولی نمی خواست این آرامش با شکست های پی درپی به هم بریزد؛ به همین دلیل سراغ انتخاب های هوشمندانه برای بستن تیم جدیدش رفت؛ در خط دروازه علیرضا حقیقی را جذب کرد که تجربه حضور در جام جهانی را داشت، در خط دفاعی آرمین سهرابیان، رضا شربتی و میلاد زکی پور را جذب کرد؛ مدافعانی که بازی تحت فشار را در کارنامه داشتند و بلد بودند چطور با جو روانی حاکم بر بیرون از زمین فوتبال کنار بیایند. او در خط میانی هم سعید صادقی، علیرضا علیزاده و عاشوری را که هرکدام فاکتور های متفاوتی داشتند، جا داد تا بارش را همین اول فصل خوب ببندد. البته که برای خط حمله احتیاج به ولخرجی نداشت؛ گل گهر یونس شاکری و گادوین منشا را داشت که هر دو سابقه حضور در پرسپولیس را داشتند. او در عرض یک ماه با کنار هم گذاشتن ستاره های باتجربه و انرژیک کاری کرد که گل گهر نه یک تیم معمولی، بلکه تبدیل به تیمی مدعی گردد؛ دست کم این ادعایی است که می گردد برای این روز های فوتبال ایران داشت و گواهش نیز نتایج این تیم در کنار درخشش مثال زدنی گادوین منشاست که به عقیده بسیاری فوتبالش تمام شده بود.

قلعه نویی حالا علاوه بر داشتن تیمی منسجم، به جایی رفته که فشار تماشاگر و توقع رسانه ای هم برایش وجود ندارد؛ او اگر ببرد شاهکار نموده و اگر ببازد هم کسی نیست که آن قدر استرسش را بالا ببرد که کارش به بیمارستان بکشد. شاید او فرمول رسیدن به موفقیت را پیدا نموده و قرار است شبیه به کاری را که پیش تر در همین کرمان انجام داد و سکوی پرتابی برایش شد، رقم بزند. مردی که هشت سال اخیر گزندی به دیگر تیم های مدعی در راه رسیدن به قهرمانی نرسانده، حالا چندان هم بی گزند نیست؛ چه بسا امیر قلعه نویی و تیمش شگفتی ای باشند که خیلی ها انتظارش را می کشند.