بهداد سلیمی: در راستا المپیک خودزنی کردیم - وبلاگ محتوا

به گزارش وبلاگ محتوا، بهداد سلیمی قهرمان فوق سنگین وزنه برداری دنیا و المپیک معتقد است که حذف اجباری سعید علی حسینی و احتمالا کیانوش رستمی از گردونه امتیازی المپیک 2020 ضربه بزرگی به وزنه برداری ایران می زند!

رضا عباسپور: وزنه برداری ایران این روزها به خاطر از دست دادن تعدادی از ستاره های جهانی و المپیکی خود در راستا کسب سهمیه ورودی به المپیک 2020 درگیر حواشی خودساخته شده است. حواشی که به جز از دست رفتن فرصت های بیشتر و درگیر شدن با تهدیدهای جدی تر هیچ عایدی برای ما به دنبال ندارد. از خداحافظی غیرمنتظره بهداد سلیمی تا سوختن فرصت کسب امتیاز المپیکی و سهمیه ورودی برای سعید علی حسینی و کیانوش رستمی به خاطر ناتوانی در مدیریت روحی و رفتاری برند های عنواندار و پرامید وزنه برداری ایران، باعث شده در راستا کسب سهمیه ورودی المپیک 2020، وزنه برداری ایران دستش از داشتن مهره های پرامید و ششدانگ برای کسب سهمیه و مدال های خوشرنگ در این آوردگاه بزرگ خالی باشد! به همین دلیل با بهداد سلیمی همکلام شدیم تا وضعیت فعلی وزنه برداری را در راستا المپیک از زبان رکورددار وزنه برداری المپیک بشنویم.

-

فکر نمی کنی زود از جهانی وزنه برداری و قهرمانی خداحافظی کردی؟

خداحافظی من با جهانی قهرمانی اصلاً زود نبود. به نظرم در بهترین زمان ممکن با وزنه برداری و تیم ملی خداحافظی کردم چون وقتی یک قهرمان در اوج و بعد از کسب یک مدال خوشرنگ و مرغوب خداحافظی می نماید، همواره در ذهن مردم و آنهایی که دوستش داشتند جاودانه باقی می ماند. ضمن اینکه برای خود ورزشکار هم خیلی مهم است که در اوج قله با قهرمانی وداع کند تا با یک ذهنیت خوب برای آینده خود برنامه ریزی کند. من هم بعد از کسب مدال طلای بازی های آسیایی 2018 همانجا تصمیم گرفتم خداحافظی کنم و الان وقتی به تصمیمم فکر می کنم می بینم که بهترین گزینه و انتخاب برای من همان کاری بود که انجام دادم.

به جز تالاخادزه که تقریباً در شرایط فعلی یک سر و گردن از تمام فوق سنگین های جهان بالاتر است، بعید به نظر می رسد اگر می ماندی برای المپیک یا حتی همین مسابقات جهانی 2019 تایلند حریف قدر دیگری داشتی؟

من اگر تصمیم داشتم تا المپیک 2020 بمانم و وزنه بزنم مطمئن باشید برای مهار تالاخادزه هم برنامه ریزی می کردم و نمی گذاشتم که او اینقدر راحت برای کسب هر سه مدال طلای جهان یا مدال طلای بازی های المپیک در دسته فوق سنگین روی تخته مسابقه بیاید اما بدنم دیگر تحمل فشار بیش از اندازه تمرینات سنگین اردویی را نداشت. ضمن اینکه انگیزه ای هم برای ماندن در کورس قهرمانی و حضور در یک المپیک دیگر را نداشتم اما دیدید که تنها وزنه های سنگین و قابل قبولی که در رقابت دسته فوق سنگین زده شد مربوط بود به تالاخادزه گرجستانی و وزنه بردار ارمنستانی. من از خداحافظی ام راضی ام اما از موضوعات حاشیه ای جدیدی که برای سعید علی حسینی و کیانوش رستمی اتفاق افتاده واقعاً ناراحتم.

چرا ناراحتی؟

ببینید ما ثابت کردیم که آدم های خوش استقبال و بد بدرقه ای هستیم. واقعاً در وزنه برداری جهان چند ستاره و وزنه بردار نخبه مثل سعید علی حسینی یا کیانوش رستمی داریم که اینقدر با این بچه ها بد رفتار کردیم و با دست خودمان سرمایه های ناب وزنه برداری را مفت مفت سوزاندیم. این درست که راستا انتخابی این دو وزنه بردار قبل از مسابقات جهانی و در طول یک سال اخیر راستا درست و استانداردی نبود اما آیا مجموعه مدیریتی فدراسیون فراموش نموده که عامل اصلی حمایت نماینده همین بچه ها در راستای که آنها انتخاب کردند در ابتدا خودشان بودند؟! واقعاً چرا ما در شرایطی که برای المپیک بیشتر از هر زمان دیگری دستمان خالی است باید خودزنی کنیم و مفت مفت سرمایه هایی که این همه از بیت المال برایشان هزینه شده را از دست بدهیم؟ من برای حسین برخواه و مدیریت فدراسیون احترام قایلم اما مگر چند تا مثل سعید علی حسینی یا کیانوش رستمی در شرایط فعلی داریم که به جز مسابقات جهانی نباید اسمشان را در گزینشی های دیگر مثل سوییس و... رد می کردیم؟ آن هم با عنایت به این موضوع که می دانستیم شرایط و راستا سخت و جدید کسب سهمیه المپیک 2020 چگونه تعریف شده است. این موضوعی است که بعد از جهانی تایلند و حواشی که ایجاد شده بیش از حد ناراحت و دلخورم نموده است. آخر مگر امکان دارد که یک مجموعه اینقدر راحت از کنار سرمایه های خود عبور کند؟ در حالی که مطمئنم با تدبیر درست و مدیریت روحی و رفتاری همین ستاره ها می توانستیم الان در بهترین شرایط ممکن برای درخشش در المپیک 2020 حرکت کنیم.

وقتی کیانوش رستمی حرف، حرف خودش است و هیچ یک از اعضای کادرفنی را قبول نداشت یا مثلاً سعید علی حسینی در اردوهای جهانی و رکوردگیری انتخابی شرکت ننموده چطور می شد آنها را مدیریت کرد؟

ببینید من هیچ وقت کار غلط دوستانم را تأیید نمی کنم اما مطمئن هستم که می شد با یک تدبیر درست و استفاده کردن از نفراتی که این بچه ها با آنها راحتند و خیلی خوب می توانستند با آن نفرات تعامل داشته باشند، آنها را در بهترین شرایط ممکن برای المپیک حفظ کرد. به نظرم تاکتیک و گاردگیری ما مقابل ستاره های عنواندار وزنه برداری ایران تاکتیک غلطی بود چرا که اگر غیر از این بود الان ما بدون مشکل در بهترین شرایط ممکن قرار داشتیم. من با جوانگرایی کاملاً موافقم زیرا اگر جوانگرایی و توجه به استعدادها نبود من بهداد سلیمی هم فرصت حضور در تیم ملی و اثبات توانمندی هایم را پیدا نمی کردم اما جوانگرایی زمان و وقت خودش را دارد. المپیک آوردگاهی است که احتیاج به تجربه و پختگی دارد.

به همین دلیل معتقدم ما با دست خودمان خودزنی کردیم و طوری نسخه ستاره های عنواندار خود را پیچیدیم که دیگر حتی اگر بخواهیم اشتباهمان را جبران کنیم راهکار ای پیش رویمان نیست. به نظرم می شد خیلی راحت سعید علی حسینی را برای رقابت با تالاخادزه گرجستانی در تیم ملی و کورس کسب سهمیه المپیک حفظ کرد. سعید انگیزه لازم را برای این کار و کسب مدال المپیک داشت اما با دست خودمان هم او را سوزاندیم و هم این فرصت طلایی را از تیم ملی وزنه برداری برای المپیک 2020 گرفتیم. البته کیانوش اینطوری که گفته می گردد هنوز برای ماندن در کورس کسب سهمیه المپیک شانس دارد اما به نظرم شانس او هم کم است و به خاطر پیچیدگی امتیاز و از دست رفتن فرصت ها روی ماندن او در گردونه امتیازی المپیک هم نمی گردد به صورت ویژه حساب باز کرد.

پس با این حساب وضعیت وزنه برداری برای کسب سهمیه و رقابت مدالی در المپیک 2020 خیلی جالب به نظر نمی رسد؟

من همواره به وزنه برداری ایران و بچه های زحمتکش و کم ادعای تیم ملی وزنه برداری کشورم امیدوارم. سوای فرصتی که برای سعید علی حسینی و کیانوش رستمی سوخت خیلی امیدوارم که سهراب مرادی بتواند بعد از بهبودی کتفش به شرایطی برسد که ما از او انتظار داریم. اگر وضعیت سهراب روبه راه گردد و شرایط وزنه برداران صاحبنام تیم مثل علی هاشمی، علی داودی و... ایده آل باشد ما باز هم می توانیم مدعی مدال آوری در المپیک باشیم ولی عرض کردم همه این موارد فعلاً در حد همان اما و اگر است. به هر حال ما هم مثل بقیه طرفداران وزنه برداری منتظر می مانیم و برای تیم ملی وزنه برداری و کادرفنی آرزوی موفقیت در راستا سخت پیش رو را داریم.

دوره بین المللی مربیگری وزنه برداری در مجارستان را چطور ارزیابی می کنی؟

خدا را شکر همه چیز خوب است، من هم مشغول هستم و سعی می کنم تا به عنوان نماینده ورزش کشورم اینجا در بهترین فرم ممکن باشم. کلاس ها طبق برنامه ریزی صورت گرفته اجرا می گردد و مشکل خاصی وجود ندارد. من هم سعی دارم تا با یادگیری تاکتیک ها و تکنیک های روز مربیگری و فنی جهان با شرایطی استاندارد و ایده آل در بهترین شرایط ممکن برگردم ایران برای پیشرفت هرچه بیشتر این رشته ورزشی در کشورم.

امکانات باشگاه ها و تجهیزات اختصاصی وزنه برداری در بوداپست مجارستان که مقر فدراسیون جهانی نیز به شمار می رود به نسبت ایران چطور است؟

(می خندد) حقیقتاً قبل از اینکه اینجا بیایم فکر می کردم فقط ما در شهرستان های ایران به خاطر کمبود امکانات و تجهیزات مشکل جدی داریم و باشگاه های وزنه برداری به خاطر نداشتن بودجه مورد احتیاج مجبورند در زیرپله ها و مکان های نامناسب راه اندازی شوند اما وقتی به بوداپست آمدم برای گذراندن این دوره بین المللی با حضور در باشگاه های وزنه برداری تازه متوجه شدم که وضعیت باشگاه های ما نسبت به اینجا خیلی بهتر است. اینجا در بوداپست به خاطر اینکه مقر فدراسیون جهانی هم همین جا است همه فکر می نمایند شرایط ایده آل است و استاندارد اما من از نزدیک دیدم که اینجا هم وضعیت باشگاه های وزنه برداری تعریفی ندارد و در بعضی موارد تجهیزات آنها حتی ضعیف تر از ما است.